
Dikur oborri i shkollës së Mavrorës gumëzhinte nga zërat e nxënësve, ndërsa sot oborri frekuentohet nga kafshët e punës.
Edhe në qendrën shëndetësore nuk pamë njerëz apo personel shëndetësor, por një lopë që kulloste. Ky është realiteti i hidhur i lënies në harresë dhe rrjedhimisht braktisjes së Mavrovës nga shumica e banorëve.
Duhet të shpenzosh shumë kohë në fshat që të takosh ato pak banorë që kanë mbetur. Ndërsa një nënë e moshuar tregon se fëmijët e saj do të ktheheshin dhe do të vinin më shpesh nëse fshati do të kishte një rrugë pak më të mirë se ajo që ka mbetur.
E megjithatë, vazhdojnë të shpresojnë, por më shumë te krijuesi i gjithësisë. (A2 Televizion)