Elsa Lila, the famous Albanian singer, was this Saturday on the FLASIM Podcast with Prime Minister Edi Rama, where she confessed the ups and downs of her life.
Among other things, she also confessed to the two months of being in prison in Italy, after being accused of narcotics, while in the end she was released as innocent.
"I was arrested for narcotics. It was a big lie. I spent 2 months in jail. I spent 2 weeks in solitary confinement. It was very difficult. The days are very long, they never end. I had no sense of time. only through meals. However, it is such a strong psychological experience and from there it is never the same. I don't remember the first 3 days like a dream because I neither ate nor slept. The walls were with names, dates, poetry. There was a lot of energy left in there by people with the pain they've experienced in there. But I knew I was going to come out innocent and I tried to use it as an incredible experience."
Full conversation between Edi Rama and the singer Elsa Lila, after her first recital concert, in Tirana, entitled "Finalmente".
Prime Minister Edi Rama: The ninth episode of the second season of the "Flasim" podcast, there is a star that, unlike other stars, appears, disappears, reappears and by reappearing disappoints those who thought it was just a meteor that shone for a moment, fell into the darkness and disappeared.
The re-emerging star is Elsa Lila. Welcome!
Elsa Lila: Glad I found you! Thank you for the invitation!
Prime Minister Edi Rama: We will see each other forever after 10 years.
Elsa Lila: Yes
Prime Minister Edi Rama: And I, too, almost became like those who think that Elsa Lila is gone, she is no more. It disappeared forever, but for a little while, because just when I too could have fallen prey to this wrong thought, you reappeared in Tirana with a concert that had a title that is also on your chest, Finalmente. I mean finally Elsa reappeared which translates, we finally found out that Elsa is alive.
Elsa Lila: Yes, Eddie. Just like you said, just like you said..
Prime Minister Edi Rama: Leave "you-in"...
Elsa Lila: Ok, as you said, it has been a long time away from the cameras, away from the public, but for me time is totally relative. I don't measure time in months, in years, but in the quality of the time spent and I have felt it necessary to be away from the public, away from the eyes of the cameras for a long time for many reasons. The first, for family reasons, the second for artistic reasons. Forgive me for my voice, but yesterday was a long night post-concert, as I waited for the audience until late and my voice is a little tired because after the concert they wanted, I waited for about 1500 people who came to meet me and take autographs and photos and it was a live meeting and after 10 years with them, I couldn't spare Elsa a hug after the concert, since they hadn't seen her for so many years. So why did I disappear? Maybe it's people's curiosity. I didn't actually disappear. I lived. I lived in Rome. I studied baroque music. I have had many other experiences that have enriched me and allowed me to come back even stronger, more artistically prepared, with more innovative ideas also because I have evolved in my artistic ideas, although in my concert, which was a revival of these 27 years of career that I have done since 1996, so to speak I performed the songs that I have performed in these 27 years, but in the meantime I have evolved conceptually, artistically as I am dealing with baroque music, i.e. music that happened between the 1600s and the mid-1700s, experimenting with natural sound. Of course, music cannot be expressed in words, it must be heard and soon I hope to be able to come to Albania, to the opera this time, because it is a music that is more suitable for opera. Finally, I'll tell you concretely about this famous baroque music that I've been talking about for a long time in interviews.
The idea is quite revolutionary in fact. This music has been sung for 300 years, so I'm talking about baroque music sung, not played. It is sung with an imposted voice, that is, with a classically imposed voice, and I think that this kind of imposting, takes the simple listener a little away from the baroque materials. The baroque stuff is a bit hard to listen to, but when it's delivered in an imposted voice, - which is great of course, my dad is a tenor and I adore imposted voices. I grew up in the opera of Tirana, I grew up among imposed voices, - the audience that has an uncultivated ear with this kind of music, gets a little scared, it creates a kind of distance between the performer and the listener, while ..
Prime Minister Edi Rama: How is baroque music imposed? Can you do it here?
Elsa Lila: With this voice today, it's ... It's like Joe Cocker would do it.
Prime Minister Edi Rama: What about the natural voice?
Elsa Lila: I don't even have a natural voice, for example. The idea is that..
Prime Minister Edi Rama: I can't get away... With Joe Cocker's voice, how is baroque music?
Elsa Lila: For example Vivaldi... (sings)
Prime Minister Edi Rama: Besides Vivaldi, who else?
Elsa Lila: Unë kam realizuar ndërkohë.... kam regjistruar të gjithë, Stabat Mater, Giovanni Battista Kështu që unë kam menduar të interpretoj me zë natyral vepra baroke. Është një proces i avashtë. Në kuptimin i avashtë, jo nga ana ime, por për t’ia servirur publikut. Është e vështirë që ata ta përtypin dhe unë po ua sjell shumë gradualisht. Për shembull, dje në koncert, në koncertin që bëra në Tiranë, këndova një pjesë të Moxartit. Moxarti nuk është barok, është pak më vonë se ka lindur në ’56, në 1756, por me pikatore si të thuash.
Kryeministri Edi Rama: Si ishte pjesa e Moxartit?
Elsa Lila: Moxarti ishte një eksperiment që unë kam bërë pasi është një piano-koncert..
Kryeministri Edi Rama: Si tingëllon?
Elsa Lila: Kam bashkuar Lasgush Poradecin , “Dremit Liqeri’’ dhe ia kam bashkangjitur Moxartit. Nga një piano-koncert e kam transformuar në një këngë dhe është një eksperiment që në Itali, barokistët që e kanë dëgjuar, e kanë quajtur një çmenduri fantastike. Kam shumë dëshirë që ta dëgjosh, sepse kur ta dëgjosh, do ta kuptosh eksperimentin. Domethënë, nuk më mjaftonte më bota artistike në të cilën jetoja.
Kryeministri Edi Rama: Tani, çmenduritë e tua kanë qenë gjithmonë fantastike në fakt.
Elsa Lila: Edhe të tuat.
Kryeministri Edi Rama: Të miat çmenduri, fantastike nuk e di, por të tuat çmenduri, kanë qenë gjithmonë fantastike. E bëra fjalinë, e ndërtova në mënyrë baroke..
Elsa Lila: Më vjen mirë që e mendon
Kryeministri Edi Rama: Se më kujtohet një çmenduri fantastike e jotja, që ishte të hyje në grevën e urisë me të tjerë aty.
Elsa Lila: Ka qenë një eksperiencë fantastike.
Kryeministri Edi Rama: Po, çmenduri fantastike. Për shembull, unë mbaj mend një çmenduri që më pate treguar atëherë, që merreshe me zhytje dhe që ishe shumë e dëshiruar të arrije në një pikë nën ujë ku të të ndalej fryma dhe pastaj të jetoje pa frymë edhe sa kohë mund të jetoje pa frymë dhe pastaj me dilemën që duhet vërtetë të ridalë për ta ri kërkuar frymën apo të pres që të më marrë fryma tjetër që s’është frymë. U arrit ajo pika ku merrej fryma?
Elsa Lila: Po, kam jetuar 4 vjet në Madagaskar, në Afrikë dhe duke qenë se ish i dashuri im, babai i Evitës ishte një zhytës profesionist u bëra dhe unë një zhytëse gati profesioniste le të them. Kështu që, në ato vite kam jetuar më shumë nën ujë sesa mbi tokë dhe heshtja e të jetuarit nën ujë, duke qenë se zhytesha tre herë në ditë, zhytesha dhe natën me të sepse thellësia është magjepsëse dhe oqeani të merr gjithmonë e më poshtë. Ashtu si mendimet. Oqeani është si mendimet. Sa më shumë thellohesh, aq më shumë poshtë shkon dhe pastaj do të të duhet një dorë që të të tërheqë që të dalësh jashtë atyre mendimeve të komplikuara që ne kemi.
Kryeministri Edi Rama: Pastaj? Madagaskari ishte përpara apo midis?
Elsa Lila: Unë isha në Madagaskar kur isha në grevë të urisë. Ishte një pit stop në Shqipëri dhe unë u gjenda këtu, ato ditë për arsye familjare kur ndodhte ajo çmenduri fantastike që ju ngritët të gjithë së bashku.
Kryeministri Edi Rama: Pastaj pas Madagaskarit u ktheve prapë në Romë.
Elsa Lila: Pas lindjes së Evitës, pasi ajo mbushi 1 vjeç e gjysmë, unë vendosa që të kthehem në Romë pasi gjërat midis meje dhe ish bashkëshortit nuk shkuan më mirë. Isha lodhur të rrija në një ishull. Ishulli më rrinte shumë i ngushtë, doja të kthehesha në civilizim, në Romë. Dhe u ktheva. Dhe kur u ktheva u zhyta te barokja nga oqeani indian.
Kryeministri Edi Rama: Qe atëherë u zhyte të barokja!
Elsa Lila: Po, nga oqeani indian u zhyta te barokja.
Kryeministri Edi Rama: Po nuk ke dalë ndonjëherë nga sipërfaqja e barokes për ndonjë çmenduri tjetër fantastike?
Elsa Lila: Kërkojnë që të më nxjerrin që unë të dal jashtë barokes dhe e bëj sepse di të bëj me zërin tim.
Kryeministri Edi Rama: Jo nuk dua të nxjerr jashtë barokes, por po pyes nuk ka pasur faza që e ke lënë baroken për një moment nën ujë dhe ti mbi ujë ke bërë një çmenduri tjetër?
Elsa Lila: Përtej muzikës, thua?
Kryeministri Edi Rama: Tani zhytja në oqean përtej muzikës ishte.
Elsa Lila: Është afër muzikës.
Kryeministri Edi Rama: Po ndonjë tjetër afër muzikës apo përtej muzikës ke bërë?
Elsa Lila: Se do thuash ti, ç‘lidhje ka zhytja? Sepse qetësia e oqeanit, por edhe si të thuash kur ti dëgjon në ujë zërin e balenave që vjen nga larg. Ajo është një muzikë më vete që të ngulitet fort në shpirt, në mendje. Është një kontakt kaq i fortë me natyrën.
Kryeministri Edi Rama: Pse i ikën pyetjes, ti nuk dallohesh për ikje nga pyetje, ti i përgjigjesh pyetjeve.
Elsa Lila: Jo, ishte një qartësim. E di çfarë kam mësuar të bëj? Kam mësuar të punoj drurin. Jam bërë zdrukthëtare shumë e mirë. Erdhi një moment që kisha dëshirë të punoja me duar. Të përdorja duart e mia. Ti e di sepse me duar krijon dhe e di sesa e nevojshme të krijosh me duart e tua nga hiçi, diçka. Apo nga një material ta transformosh. Kështu që më lindi pasioni i punimit të drurit dhe fillova të ndërtoja objekte prej druri, vazhdoj ta bëj. Është një art.
Kryeministri Edi Rama: Po ku e bën, në shtëpi apo ke një studio?
Elsa Lila: E bej në shtëpi sepse kam një hapësirë shumë të madhe dhe një tarracë shumë të madhe që më lejon që unë të punoj. Për një periudhë kam pasur në Romë dhe një një zdrukthëtar me të cilin bashkëpunoja që të mësoja sesi bëhej puna. Mbi të gjitha në trajtimin e drurit, se çfarë duhet ti vesh sipër, shtresa e parë, shtresa e dytë etj, që ajo pastaj të jetojë. Kështu që, jam marrë me zdrukthëtari dhe me botanikë, me lule, me bimë. Më lindi pasioni i bimëve. Fillova të rris bimë, në tarracën time kam rreth 150 bimë që i kam mbjellë vetë nga fillimi, i vë muzikë, i vë Vivaldin kryesisht, atyre iu pëlqen shumë. E sheh menjëherë sesi e ndryshojnë fytyrën kur ti i vë muzikë. Është e gjitha një lloj forme për të mbajtur në kontakt me natyrën, me energjinë e natyrës në një qytet aq të madh sa Roma dhe kaotik dhe i zhurmshëm, që ta heq shpirtin, ta heq kontaktin me të vërtetën, me realitetin. Kështu që, midis përpunimit të drurit dhe bimëve, rritjes së bimëve është një lloj mënyre për t’u mbajtur fort e lidhur me realitetin.
Kryeministri Edi Rama: Nuk e di si është Roma ta jetosh përditë për muaj, për vite, vite të tëra, por di që është një vend që ta vizitosh dhe ta shijosh për pak orë ose për pak ditë, nuk ka një të dytë.
Elsa Lila: Nuk mjaftojnë disa muaj për ta vizituar, realisht.
Kryeministri Edi Rama: Tjetër është ta jetosh dhe të kesh gjithë jetën aty, të kesh punën aty, të kesh problemet e të jetuarit aty, tjetër është ta vizitosh. Unë kur kam shkuar në Romë për herë të parë kam pasur një eksperiencë shumë të veçantë dhe shumë të paharrueshme dhe të papërsëritur, përveçse kur kam shkuar në Paris. Por për dy arsye të ndryshme. Kur kam parë në Romë perëndimin e diellit dhe ardhjen e mbrëmjes mu duk sikur isha në vendin ku dielli futet në krevat për të mbyllur sytë. Ndërkohë që, në Paris më është dukur sikur isha në vendin ku dielli zgjohet. Edhe thashë, nuk e di sesi është ta jetosh përditë Romën me italianët, me problemet, me historitë, me kaosin, me papastërtinë e jashtëzakonshme, që sidomos vitet e fundit u kthye dhe në një histori që i tejkaloi edhe kufijtë e Romës dhe të gjithë filluan të flasin për këtë gjë; me gropat në rrugë. Por ama, kur e viziton edhe ajo pjesë duket sikur është pjesë e së tërës edhe i një harmonie të një shpirti kaotik.
Elsa Lila: Është një realitet shumë i vështirë. Është një qytet që o e dashuron dhe e pranon ashtu siç është, siç unë kam bërë, ose arratisesh si shumë të tjerë kanë bërë. Edhe romakë vetë kanë dalë jashtë Romës për të jetuar pak më qetë.
Kryeministri Edi Rama: Po Tirana si t’u duk këtë herë që ke ardhur? Ti ke ardhur dhe më parë!
Elsa Lila: Unë vij, kam ardhur gjithë kohës në Tiranë. Thjesht nuk jam dukur. Kam ardhur me Evitën time çdo vit. Kryesisht Vitin e Ri e kaloj këtu, Pashkët i kaloj këtu. Në verë vij shpesh se Evita preferon ta kalojë verën në jugun e Shqipërisë. Kështu që unë e kam parë Tiranën të zhvillohet gradualisht, të pastrohet gradualisht, të evolojë gradualisht dhe kemi arritur në një moment fantastik, them ku unë vij me bandën time italiane dhe gjysma e tyre thonë që duan të transferohemi këtu, kaq bukur është. Sa pastër është në krahasim me Romën, sa i sigurt është si qytet në krahasim me Romën, flas për kriminalitetin rrugëve natën, në qendër. Atje, unë nuk dal vetëm në mbrëmje e pashoqëruar, sepse është e rrezikshme të dalësh, duke qenë se bashkëjetojnë shumë etni edhe kriminaliteti ka arritur nivele shumë të larta. Aq më pëlqen Tirana e kohëve të fundit, sa po mendoj edhe që kur Evita të mbaroj këtë cikël studimesh, pse jo të transferoheshim këtu, jetohet shumë mirë tani, nuk është më ajo Tirana e një kohe. Keni bërë një punë fantastike të gjithë bashkë, si një skuadër.
Kryeministri Edi Rama: Tani Tirana e ka arritur atë pikën ku shijohet shumë kur e viziton. Ndërkohë që, kur e jeton ki parasysh ka problemet e veta si çdo vend tjetër dhe ka akoma shumë gjëra për të bërë. Mendoj që janë të bëshme, mendoj që është një kohë e Tiranës, edhe e Shqipërisë, kur jo vetëm gjërat janë të bëshme, por janë dhe njerëzit që mund t’i bëjnë dhe plus kësaj ajo që është më e rëndësishmja është që ka gjithmonë shumë jo të të gjithë, po ka shumë njerëz që besojnë se bëhet edhe bëjnë gjëra gjithmonë e më të mira, gjithmonë e më, si të thuash, pa të sharë, gjëra që s’kanë të sharë, mund të bësh vërejtje, por që në këtë pikë jemi, edhe sigurisht që pastaj kjo përkthehet vetvetiu në shumë turizën. Tirana për shembull këtë vit ka pasur një super bum turistik që nuk e ka patur përpara. Edhe kur filluan të vinin më shumë turistë në Shqipëri nuk është se fokusoheshin në Tiranë, por vinin kryesisht për të shkuar në vende të tjera. Këtë vit ka qenë diçka e jashtëzakonshme. Unë për herë të parë ndoshta sepse ka qenë masive, nuk e kam vënë re vitet e tjera, për herë të parë kam vënë re që në korrik, por sidomos në gusht, kur Tirana zakonisht ka qenë vetëm e atyre që nuk ka patur mundësi, ose nuk kanë qenë në atë kohë të dëshiruar të shkojnë me pushime, ishte vetëm e atyre. Në verë Tirana është bërë ndërkombëtare.
Elsa Lila: Fantastike.
Kryeministri Edi Rama: Totalisht ndërkombëtare, futesh nëpër lokale, futesh në rrugë....
Elsa Lila: Është absolutisht e vërtetë. Keni bërë një punë fantastike. Për mua është gjithmonë e më bukur kur kthehem këtu.
Kryeministri Edi Rama: Ne jemi duke bërë disa punime druri, të cilat do t’i tregoj kur të dalin këtu edhe është bllokuar ajo hyrja nga zakonisht hyj e dal unë, dhe dal nga përballë. Është shumë e rrallë që unë të dal nga përballë dhe mos të shoh në ato 100 metra që jam përballë kryeministrisë një grup të huajsh, apo një çift të huajsh, është shumë e rrallë. Edhe sot që flasim, që jemi praktikisht në hyrje të nëntorit.
Elsa Lila. Po është bërë internacionale, absolutisht, ka shumë të huaj, e vura e re dhe unë këtë gjë. Edi, doja të kthehesha pak te çmenduritë e bukura të këtyre 10 vjetëve që kanë ndodhur. Në Romë kam marrë pjesë në dy aksione shumë të rëndësishme okupimi teatrosh. Kam qenë një nga okupuesit e teatro Valle. Teatro Valle është një nga teatrot më të vjetra të Romës, i cili ishte mbyllur dhe nuk funksiononte më, ndodhet pas Piazza Navona, pra në qendër. Një teatër i fundit i 1600-tës, i mrekullueshëm brenda ku dhe Moxarti kishte ardhur për të parë “La prima”, primën e parë “Così fan tutte”, etj, etj. Unë dhe një grup artistësh.
Kryeministri Edi Rama: Ishte mbyllur dhe nuk funksiononte më sepse?
Elsa Lila: Sepse Ministria e Kulturës, nuk jepte fonde për të bërë që teatri të jetonte. Dhe ai teatër kishte vdekur, atëherë një grup artistësh, muzikantë, aktorë, regjisorë, skenaristë, piktorë, skulptorë, balerinë, koreografë, etj, etj, ishim rreth 100 persona shkuam, si të thuash me metoda pak paqësore sepse nuk mund të ishin ndryshe, shqyem dyert e tetarit Valle, u futëm brenda dhe jetuam, për gati 5 vjet.
Kryeministri Edi Rama: 5 vjet?
Elsa Lila: Ehee
Kryeministri Edi Rama: 5 vjet?
Elsa Lila: Ka qenë 5 vjet okupacion.
Kryeministri Edi Rama: Jetuat në teatër 5 vjet, 100 veta?
Elsa Lila: Atje flinim natën, e bënim me turne, flinim nga 20 veta, flinim nga 30 veta, domethënë secili jepte disponibiletetin e vet, edhe unë kam fjetur në teatër shumë muaj, alternoheshim. Dy ditë në javë apo tre ditë, varej nga impenjimi i secilit prej nesh në mënyrë që ta mbanin gjallë realitetin e teatrit.
Kryeministri Edi Rama: Ndërkohë çfarë bënit? Bënit shfaqje?
Elsa Lila: Po, po. Ka qenë fantastike teatri rifilloi të jetonte totalisht, pasi në mënyrë vullnetare vinin teknik dritash, teknik të zërit, skenograf, etj, etj dhe në mënyrë vullnetare ndërtoheshin spektakle.
Kryeministri Edi Rama: Vinin spektatorë?
Elsa Lila: Po, absolutisht dhe e bukura ishte se çmimi ishte “sa të doni”. Dhe në një kuti në hyrje vinin, kush nuk kishte para arrinte të shikonte spektaklin e radhës gratis, sepse kjo ishte filozofia jonë që arti është për të gjithë dhe nëqoftëse ju doni të kontribuoni për artin kontribuoni, nëse nuk keni fuqi ta bëni, ju japim mundësi ta shikoni gjithsesi spektaklin. Kështu që, kishte njerëz që paguanin 100 euro për të kontribuar dhe kishte njerëz që jepnin 1 euro apo asgjë edhe merrnin pjesë në spektakle të ndryshme që ne kemi themeluar.
Kryeministri Edi Rama: Pastaj kjo e riktheu ministrinë e kulturës në lojë?
Elsa Lila: Po, kjo e riktheu pas 5 vjetësh. U vendosën, nuk e di sa miliona euro në dispozicion dhe tashmë teatro Valle është rinovuar i gjithi dhe është rivënë në punë. Por ne u detyruam, në atë teatër unë kam bërë një koncert historik sepse secili prej nesh jepte kontributin artistik të vetin. Unë si këngëtare, gjithashtu sot nuk dukem si këngëtare me këtë zë, po ju siguroj që..
Kryeministri Edi Rama: Dukesh më shumë se këngëtare me thënë të drejtën? Kjo ndoshta vjen ngaqë veshi im nuk është shumë i kultivuar.
Elsa Lila: Kam bërë një koncert fantastik, që u bë emblematik dhe aty filloi tradita e këtij koncerti që është 100 violonçelat. U thirrën 100 violonçelistë në skenë me në krye Giovanni Sollima-n, i cili është një violonçelist italian, mjeshtër shumë i njohur në botë, luan violonçel ruggeri është mjeshtri im, maestro im, unë kam mësuar shumë prej Giovannit, edhe për muzikën baroke. Edhe si të thuash unë kam mbajtur edhe një koncert në teatro Valle me 100 violonçelat që ka mbetur historik. Fundi dhe mbyllja ka qenë spektakolare pasi 10 veta nga kolektivi nga këta dhe unë u arrestuam. Dolëm, na nxorën nga teatri si kriminelë, ishim me duar në xhepa. Ishte një rrugicë e vogël kur ti del nga ai teatër prapa piazza Navonës, edhe gjetëm 100 polica me skafandër.
Kryeministri Edi Rama: Ajo që ti kishe 5 vjet që prisje?
Elsa Lila: Po, po natyrisht. E dinim që nga një ditë te tjetra do vinin të na nxirrnin, mirëpo ndërkohë që shumë artistë të tjerë u arratisën kur morën vesh që kishte ardhur policia.
Kryeministri Edi Rama: Dhe ti për atë po punoje?
Elsa Lila: Po, sigurisht
Elsa Lila: Ai ishte momenti historik dhe atë po prisja.
Kryeministri Edi Rama: Një zhytje në detin e policisë...
Elsa Lila: E policisë së Romës dhe ne 10 veta heronjtë që dolëm para policëve dhe thamë ”Urdhëroni, na arrestoni. Po, ne jemi ata që shqyem dyert e teatrit dhe jetuam për këto vite”. Na hipën në furgon të policisë dhe akt-akuza ishte shkatërrim i objekteve publike dhe okupim i paligjshëm i objekteve publike. Ndërkohë që, ne nuk kishim shkatërruar asgjë aty brenda përveçse me fondet i kishim shtuar bukuri atij teatri, i kishim dhënë jetë, e kishim pastruar, kishim ndërruar....
Kryeministri Edi Rama: Sa të mbajtën në polici?
Elsa Lila: Ne na mbajtën disa orë, ato procedurat...
Kryeministri Edi Rama: Të futën në qeli?
Elsa Lila: Jo, atëherë jo. Qelinë e provova një herë tjetër. Është një eksperiencë më vete, të them të vërtetën.
Kryeministri Edi Rama: Si e provove qelinë, me ç’rast?
Elsa Lila: Qelinë e provova kur u arrestova vitin e kaluar.
Kryeministri Edi Rama: Përse?
Elsa Lila: Sipas tyre për shpërndarje të lëndëve narkotike; gënjeshtër e madhe, po e madhe, shumë e madhe.
Kryeministri Edi Rama: Po sa kohë ndenje në qeli në atë kohë?
Elsa Lila: Kam ndenjur 2 muaj, nga këta 2 javë në izolim. Izolim do të thotë izolim, do të thotë një dhomë pa dritare, pa asgjë.Ditët janë shumë të gjata, nuk mbarojnë kurrë.
Kryeministri Edi Rama: Sensin e orës e kishe?
Elsa Lila: Jo absolutisht. Orientohesha me vaktet që servireshin. Pra, vinte dreka e duhet të jetë pak a shumë ora 1. Nuk kishte as dritë aty brenda, kështu që nuk mund të orientohesha me dritën e diellit, por ama është një eksperiencë kaq e fortë psikologjikisht sa ti nuk je më njëlloj pastaj mbrapa. Ai është një moment kufiri, ku ti duke ditur që je i pafajshëm dhe do dalësh që aty, ose e shfrytëzon atë moment për të medituar fort dhe për të evoluar mendërisht dhe spiritualisht një shkallë më lart, ashtu siç unë kërkoj të bëj gjithmonë ose shkon mbrapsht dhe nuk kthehesh më indietro. Është një fije peri që e ndan atë moment dhe unë pas 3 ditëve të para që i mbaj mend si nëpër ëndrra sepse nuk kam ngrënë, nuk kam pirë, nuk kam fjetur, nuk jam shtrirë në atë krevat, kam ndenjur në një karrige ulur në atë dhomë, se nuk dua ta quaj qeli, sepse tek e fundit nuk e ka fajin ajo, pse ta quaj qeli. Tek e fundit, ishte ajo ku unë banova për dy javë dhe u mundova dhe ta dua atë dhomë, që mos të shqetësohesha shumë. Muret ishim me emra, data, me mesazhe, poezi, kishte shumë për të parë nëpër mure dhe për të fantazuar dhe jo vetëm, por nëse përqëndroheshe, kishte shumë energji të lënë aty brenda nga gjithë njerëzit, dhimbjen që kanë përjetuar aty brenda. E ripërsëris, ngaqë e dija që do dilja shpejt, pasi unë nuk kisha lidhje me atë histori, vendosa që ta përjetoja si një nga eksperiencat e jashtëzakonshme, të çmendura që më kanë ndodhur gjatë jetës dhe ta përdorja si mjet rritjeje psikologjike dhe spirituale dhe jo si mjet auto-shkatërrimi.
Edi Rama: Pastaj si mbaroi ai makth?
Elsa Lila: Ai makth mbaroi sepse unë që në momentin e parë që hyra aty pa avokat, sepse nuk kisha avokat pasi nuk më është dashur kurrë avokati për jetën që kam bërë. Më pas, familja ime jashtë gjeti një avokat sepse është shumë e domosdoshme për burokracitë. Dhe unë kërkova me ngulm, nëpërmjet avokatit që njoha më pas, që të isha e pyetur. Doja të merresha në pyetje sepse unë nuk kam fare lidhje.
Dhe më në fund, pyetësori dhe dita mbërriti dhe ajo ka qenë një eksperiencë shumë e fortë. Ka qenë rreth 6-7 orë rresht, interrogatorio me Pubblico Ministero, me Prokurorin e Përgjithshëm të çështjes sime dhe më shumë se një interrogatorio, më pas u transformua në një intervistë. Ai shpejt u zbut nga mua. Kishte pasur të bënte gjithë jetën e tij me kriminelë të vërtetë dhe intuita e guidoi fatmirësisht drejt bindjes që unë realisht nuk jam pjesë, nuk mund të jem pjesë e kësaj lloj jete. Përpos të tjerave, njëkohësisht ishin mbyllur dhe hetimet, pra ishte kontrolluar celulari im e nuk e di të tjera hetime që ata bëjnë, në të cilat nuk rezultonte asgjë mbi personin tim. Faktet ishin bindëse.
Kryeministri Edi Rama: Por për ta mbyllur këtë, si ndodhi, çfarë ndodhi që u hap dera dhe ti ridole dhe u ktheve në shtëpi? U bë gjyq apo si ndodhi? Thjesht ai prokurori...
Elsa Lila: Jo, prokurori PM (Pubblico Ministero), drejtpërsëdrejti mbushën si të thuash dokumentet e duhura dhe quhej “Liberacione imediata di Elsa Lila”.
Kryeministri Edi Rama: Kjo ka qenë intervista më e suksesshme e jetës tënde apo jo ?
Elsa Lila: Po, absolutisht po. Dhe meqë përmende librin e jetës sime, që do ta shkruaj një ditë...
Kryeministri Edi Rama: Nuk e shkruan dot librin e jetës tënde, do duhen volume.
Elsa Lila: Volume po, por mbi këtë episod do shkruaj diçka. Do të shkruaj diçka, e para për katarsis personal dhe e dyta sepse është shumë interesante. Përtej dhimbjes, është një eksperiencë shumë interesante dhe ka shumë anekdota aty brenda, si për të qeshur edhe për të qarë. Është një jetë shumë e koncentruar aty brenda, ka shumë ngjyra aty brenda dhe është gjynah që mos t’i përmbledh e t’i harroj pastaj. Sa i kam kujtimet e freskëta dua ta bëj.
Kryeministri Edi Rama: Po do vijë një moment që do ta lësh barokun e do merresh me germat e me letërsinë, jam i sigurt. Kur të vijë ai moment, fute dhe këtë në listë dhe bëje, nuk ka problem.
Po vijmë drejt fundit, se në një bisedë me ty fundin duhet t’ia sjellësh se nuk vjen asnjëherë vetë. I dëgjova planet, i dëgjova të gjitha, dua të pyes disa gjëra. Dua të të bëj disa pyetje ndryshe.
E para, nëse do të ktheheshe mbrapa dhe do kishe mundësi të ndikoje në atë çfarë yjet kanë shkruar për ty, do ndryshoje shumë gjëra, pak gjëra apo do ndryshoje të gjithën?
Elsa Lila: Nuk do ndryshoja asnjë pikë e asnjë presje nga çdo gjë që yjësia ka vendosur të eksperimentoja sepse ndryshe unë nuk do isha kjo që jam sot apo ajo që do të jem nesër me të gjitha eksperiencat e tjera që jam e sigurt do më ndodhin, sepse akoma nuk kemi mbaruar, jemi rrugës. E vetmja gjë që do të ndryshoja ndoshta, e vetmja gjë që yjësia atë momentin e mamasë sime ta kishte eliminuar, ta kisha edhe sot. E vetmja, ajo. Pasi nuk ndodhi në mënyrë të natyrshme, por ndodhi në mënyrë artificiale.
Kryeministri Edi Rama: Yjësia të ka vendosur ty në skena të ndryshme të jetës, të ka vendosur në shtigje të ngushta, të ka vendosur gjëra, por ti vetë, në raport me pozicionet ku të ka vendosur jeta dhe me ndërveprimet që ke pasur, ke gjëra për t’u penduar që i ke bërë dhe që do i bëje ndryshe? Ti vetë.
Elsa Lila: Si të thuash, si thotë ajo fjala, të bëhem dhe një herë nuse e të them unë se si nusërohet. Sigurisht, kur mendoj shumë episode që kanë ndodhur, për disa jam krenare për zgjedhjet që kam bërë apo për zgjidhjet, për të tjerat jo natyrisht. Jam njeri dhe shpesh jam impulsive, gaboj. Dhe po, sigurisht shpesh do kisha vepruar ndryshe, por është vonë. Tashmë është bërë..
Kryeministri Edi Rama: Besoj ti e shikon herë pas here në murin e imagjinatës veten tënde pas disa vitesh. Nëse do kishe mundësi të shkruaje një pusullë e ta çojë tek yjet e të thoje “ja si dua të jem”, le të themi pas 10 vitesh, si do ishte kjo Elsa pas 10 vitesh?
Elsa Lila: Mbasi më kanë ndodhur shumë gjëra sa herë bëj plane, nuk bej plane.
Prime Minister Edi Rama: I'm not talking about plans, I'm talking about a projection of your desire.
Elsa Lila: After 10 years I will be 52, Evita will be 22. One of my wishes is to travel the planet, travel around the world.
Prime Minister Edi Rama: Are you still not tired of shooting?
Elsa Lila: No, because it all feels like my home and it seems absurd to me to die without visiting my home. My home is my planet and I absolutely want to go around the world and at that moment I can do it since Evita will be grown up and I can take her with me or she didn't want to follow me, no. Of course I will be doing baroque music and I dream of finally being accepted in theaters, just like a singer of Calisian music, but with a natural voice doing my baroque music. I dream that in the meantime I have escaped from Rome and am in nature, in a hut or country house, and in the meantime I have studied a lot about herbalism, how to heal with plants. I am very interested in this thing I have learned and how it is a science that never ends, but I am studying how to heal with nature.
So, I see it as a complex between withdrawing from the city, escaping to the baroque and the theaters and meanwhile for several months of the year, visiting the home of our planet, earth, and gathering in writing, since I always write down my thoughts, I'm not talking about a book, but writings.
Prime Minister Edi Rama: Do you and Evita's father have a good relationship even today as we speak?
Elsa Lila: Yes, I have many good relationships.
Prime Minister Edi Rama: In your projection after 10 years, you don't see yourself with..
Elsa Lila: A husband or boyfriend? Let's say I'm a free spirit and I'd rather have more than one exclusive friend, not only in that sense, but having only one exclusive life partner often limits other relationships, while I'm already used to it, I'm an independent woman who raised Evita alone and in the meantime I had my friends, my experiences, my loves, my pleasures, of course and I will continue like this. I don't like to be someone's exclusive and I don't like someone to be exclusive to me because no one is mine and I am no one's.
Prime Minister Edi Rama: It comes naturally to me to say "God bless you".
Elsa Lila: You too.
Prime Minister Edi Rama: This was the free spirit that does what it says, says what it does, loves what it does, but also what it doesn't do and doesn't love, it falls back on that it ends up loving it and soon let's hope that we will be lucky enough to experience the product of a long effort to sing baroque music with an unimposed voice because Elsa Lila anything can be, anywhere can be found, anything can happen to her, but only one thing is certain , which in no case and for no reason knows and will not be imposed. (A2 Televizion)
A2 CNN Livestream
MUND TE LEXONI GJITHASHTU
