Ku ndodhet qendra e Universit?

Teoria që përshkruan Big Bengun është teoria e përgjithshme e relativitetit të Ajnshtajnit. Në të, Ajnshtajni e përshkruan gravitetin si vetë formën e hapësirës ndërsa përkulet dhe zgjatet.

Pranë një ylli ose planeti, hapësira është e shtrembëruar; larg çdo trupi qiellor, hapësira është e sheshtë. Nëse hapësira është e lakueshme, siç thotë teoria, ajo gjithashtu mund të kompresohet ose shtrihet.

Kjo shtrirje dhe ngjeshje na sjell në atë që është në të vërtetë Big Bengu. Nuk është një shpërthim në kuptimin e njohur të fjalës, por një zgjerim i shpejtë dhe tredimensional i hapësirës.

Për të thjeshtuar çështjen, do të përdorim një analogji njëdimensionale, një llastik. Imagjinoni se keni një llastik që mund të zgjatet nga madhësia e një atomi në çdo grimë për aq kohë sa ju nevojitet.

Materiali i llastikut përfaqëson hapësirën. Merrni atë copë llastiku dhe zgjateni derisa të mund të zërë Universin aktual të dukshëm nga njëra anë në tjetrën. Merrni një shënues dhe vendosni shenja mbi të. Këto shenja do të përfaqësojnë galaktikat në vendndodhjet e tyre aktuale.

Lëreni llastikun të tkurret në gjysmën gjatësisë së tij. Pikat nuk lëviznin në gjatësinë e llastikut, por ato afrohen më shumë me njëra-tjetrën.

Kjo na tregon se distancat që rriten ose zvogëlohen midis pikave (ose galaktikave) jo gjithmonë kërkojnë që pikat të lëvizin. Nëse hapësira ku ato ndodhen ndryshon madhësinë, galaktikat mund të qëndrojnë të palëvizshme brenda asaj hapësire, por duken sikur po lëvizin.

Mund ta çojmë analogjinë në ekstrem dhe ta lëmë të zvogëlohet në madhësi nënatomike. Përsëri, distanca midis galaktikave bëhet më e vogël dhe llastiku bëhet i vogël në madhësi, por është ai që po tkurret. Në lidhje me të, pikat janë në të njëjtin vend.

Fillimi i pafundësisë

E njëjta gjë shpjegon pak a shumë Big Bang-un. Llastiku i tkurrur është Universi përpara se të niste gjithçja. Diçka, ende nuk dihet se çfarë, shkaktoi zgjatjen e llastikut dhe kjo shtrirje është zgjerimi i Universit tonë. Filloi 14 miliardë vjet më parë dhe vazhdon edhe sot.

Pra, kjo është mënyra e duhur për të menduar për Big Bengun: Nuk është një shpërthim. Përkundrazi, është një zgjerim dhe shtrirje shpërthyese e hapësirës. Pra, si na ndihmon kjo të kuptojmë se ku ndodhi Big Bengu?

Kthehemi sërish te llastiku.

Këtë herë, llastiku është edhe më i shtrirë. I mëparshmi shtrihej në të gjithë Universin e dukshëm, por Universi në tërësinë e tij është shumë më i madh se kaq. Në të vërtetë, provat sugjerojnë fuqishëm se Universi është i pafund. Ka vende aq larg sa nuk mund t'i shohim fare, drita nga ato vende ende nuk ka arritur tek ne.

Nëse i gjithë Universi është në të vërtetë i pafund, llastiku i ri shtrihet në pafundësi, le të themi në boshtin djathtas/majtas. Zgjidhni një vend të rastësishëm, dhe llastiku do të shtrihet në pafundësi si në të djathtë ashtu edhe në të majtë. Zgjidhni një vend tjetër, dhe situata do të jetë e njëjtë.

Në të vërtetë, çdo vend që zgjedh dikush do të ketë një distancë të barabartë dhe të pafundme djathtas dhe majtas.

Kur përziejmë pafundësinë dhe shtrirjen, marrim pasoja të çuditshme shtesë. Nëse llastiku është i pafund dhe ju e shtrini atë në mënyrë që hapësira midis atyre pikave galaktike të dyfishohet, ose e lini të tkurret në mënyrë që hapësira të përgjysmohet, brezi i gomës është ende i pafund. Pafundësia do të thotë përgjithmonë, nuk mund të dyfishosh përgjithmonë, dhe nuk mund të marrësh gjysmën e përgjithmonë.

Kur i kombinojmë këto ide, mbetemi me përfundimin befasues se nuk ka asnjë qendër unike për Universin ose, në mënyrë ekuivalente, të gjitha vendndodhjet mund të quhen qendër. Në të vërtetë, siç mund të keni dyshuar gjithmonë, ju jeni plotësisht brenda të drejtave tuaja për ta menduar veten si qendra e Universit.

Pra, cili është përfundimi? Është se ne nuk duhet të mendojmë për Big Bengun si një fishekzjarr kozmik që shpërtheu në një vend të veçantë. Në vend të kësaj, Big Bengu duhet të konsiderohet si zgjerimi i shpejtë i hapësirës, ​​ku të gjitha pikat mund të konsiderohen si qendra me vlefshmëri të barabartë. Dhe për shkak se i gjithë Universi mendohet të jetë i pafund, ai nuk zgjerohet në asgjë. Ai shtrihet ose tkurret, por mbetet i pafund. (A2 Televizion)